7 √

میهن عزیز

..

آری .. مهین آزادیم ..

آن زمان که ..

نگاه گرسنه ی فرزندم ،  نسل آینده را می بینم ..

ویا ..آه جانسوز مادرانی که سینه ا شان خشکیده ،  میشنوم ..

وقتی ..

به خنده ى مستانه ی ارباب زادگانی  پست .. 

که برای سگهایشان جشن تولد میگیرند ..

و یا ابلهانی که با تازیانه..

گلهای سرخ  را ،  از گلستانهای آزادی جدا میکنند ..

و یا آنزمان که.. 

پروانه های عاشق ..

از رقص عشق می گویند ..

از خشم بخود می پیچم ..

آری آن زمان

بخود فرو میروم ..

چون آسمان دلم را.. 

ابری سیاه و غمگین فرا میگیرد ..

که بارانش... 

از کاسه ی چشمانم ..

خون آلود  فرو می چکند ..

ولی من .. 

هنوزهم  با امیدم تورا مینگرم ..


تورا ..

آخر تو .. 

مهین آ زادیم هستی ...

بیا ..

بیا و باران سپید بخت و اقبالم باش .. √